بررسی تآثیر نرخ کرنش بر اندرکنش خاک - ژئوسینتتیک با لحاظ نمودن شرایط تحکیم

چکیده مسلح سازی خاک با هدف بهبود رفتار و عملکرد مورد انتظار از خاک فرآیندی توجیه پذیر و موفق آمیز بوده و همواره در ابعاد گوناگون مهندسی ژئوتکنیک مطرح بوده و هست. در این میان ژئوسینتتیک‏ها به‏طور فزاینده‏ای در تسلیح سازه‏های خاکی استفاده می‏شود. امروزه استفاده از ژئوسینتتیک‏ها برای بهبود ویژگی‏های مهندسی انواع مختلف خاک‏ها رواج یافته است. از طرفی بکارگیری این مصالح مستلزم شناخت مناسب از مکانیسم عملکرد و پارامترهای مؤثر در آن می‏باشد. از جمله مباحث پر اهمیت در این مقوله اندرکنش میان خاک و ژئوسینتتیک ها است که بیشترین اهمیت را در کاربرد این مواد به عنوان مسلح کننده دارد. بسته به نوع و خصوصیات خاک و ژئوسینتتیک مکانیزم اندرکنش می‏تواند بسیار پیچیده باشد. یکی از انواع ژئوسینتتیک ها که در تسلیح خاک کاربرد دارد ژئوگرید است که بصورت شبکه تور مانند خود ایجاد قفل و بست در خاک، مقاومت و انسجام خاک را بهبود می بخشد. از جمله عوامل تأثیرگذار بر اندرکنش خاک - ژئوگرید تنش قائم، سرعت بارگذاری، وضعیت اشباع و تحکیم خاک است. از آنجا که اکثر مطالعات پیشین مربوط به خاک‏های درشت دانه بوده و مطالعات اندکی در خصوص امکان ‏پذیری و مزایای استفاده ژئوگرید در خاک‏های ریزدانه انجام گرفته است، لذا در این پژوهش با انجام آزمایش های بیرون کشش ژئوگرید از نمونه‏های رسی در شرایط مختلفی از تنش قائم، نرخ بارگذاری، رطوبت و تحکیم به مطالعه اثر این عوامل پرداخته شده است. نتایج نشان می‎دهند که بسیج شدن مقاومت ژئوگرید در سطح تماس به مقدار تنش قائم وابسته است به‏طوریکه با افزایش تنش قائم، مقاومت برشی در سطح تماس خاک و ژئوگرید افزایش می یابد. از طرفی با افزایش نرخ بارگذاری، مقاومت برشی کاهش می‎یابد. جهت بررسی تأثیر وضعیت اشباع و تحکیم خاک بر مقاومت برشی، نمونه با گذشت یک ساعت از حالت اشباع تحت آزمایش بیرون کشش قرار گرفت و نتیجه حاکی از کاهش مقاومت برشی در سطح تماس خاک و ژئوگرید بود. در حالت دیگر نمونه با گذشت 24 ساعت از حالت اشباع و در شرایط تحکیم تحت آزمایش قرار گرفت و در این حالت افزایش مقاومت برشی سطح تماس خاک و ژئوگرید نسبت به دو وضعیت قبل مشهود بود. واژگان کلیدی: خاک مسلح، ژئوسینتتیک، ژئوگرید، نرخ بارگذاری، آزمایش بیرون کشش، تحکیم